همانطور که در قسمت قبل ملاحظه فرمودید برخی شرکت ها، از گزینه های معمول مثل ساخت برند، خرید برند و یا گسترش برندها، استفاده نکرده و اقدام در به کارگیری یک استراتژی با برندهای نو و بدیع، براساس بنیان گذاران برند کارآفرینانه از طریق سرمایه گذاری خطرپذیر خارجی شرکت می کنند در این دسته بندی، کسب و کار مخاطره آمیز، خود شامل سه دسته ی سرمایه گذاری سهامی (مشارکت درسرمایه)، کارآفرینی سازمانی و مدل های کسب و کار جدید می باشد.
۱– سرمایه گذاری های سهامی در برندهای کارآفرینانه:
این نوعی از سرمایه گذاری خطرپذیر خارجی بوده و شرکت های بزرگ به واسطه ی آن محدوده ی نوآوری‌هایشان را از طریق دریافت سهام شرکت هایی که دارای برندهای جدیدی هستند بسط می دهند. این برندها توسط کارآفرینان ایجاد شده اند. بر این اساس معمولا اهرم نفوذ، به عنوان بهترین دارایی شرکت های بزرگ، برای تسریع در رشد و بهبود استراتژی برند کارآفرین (هزینه کم زنجیره ی تامین، دسترسی به مشتریان، تحقیقات بازاریابی، اهرم خرید، قدرت خرید رسانه و …) پذیرفته شده است. در حالی که به طور همزمان بهترین ویژگی های شرکت های کارآفرین از جمله زیرکی، نزدیکی به مشتریان، ابتکار، معتبر و موثر بودن گزارشات، ارزش اجتماعی، کانال حرفه ای تخصصی شده و … حفظ می شوند. معمولا روند مالکیت کامل برای شرکت، طی یک دوره ی زمانی (۵-۲ ساله) یا از طریق دستیابی به حداقل بازدهی که از قبل تعیین شده است؛ صورت می پذیرد.
۲– کسب و کارهای خطرپذیر کارآفرینانه برند:
در این حالت شرکت ها از طریق بهره گیری از رویکردهای کارآفرینانه (استخدام یک کارآفرین خارجی – داشتن یک کارآفرین به صورت مستقر در شرکت یا دعوت کارآفرینان داخلی شرکت برای به کار بردن و سپس انجام اقدامات وابسته به برند)، اقدام به پرورش برندهای جدید می کنند. پروژه ها، ابزارهای خوب کارآفرینی سازمانی، با هدف ترویج مهارت کارآفرینانه ی سازمانی، در داخل شرکت های بزرگ می باشند. در اینجا منظور به کار بردن بیش از حد منابع برای این قبیل امور نیست؛ اما بسته به نوع سرمایه ای که کسب و کار خطرپذیر دارد و نیز براساس مراحل عمده کسب شده توسط پروژه ها، منابع مربوط به پروژه ها، به آنها اختصاص داده شده و آن ها حفظ می شوند. شیوه ی مناسب اداره کردن این پروژه ها، به یک کسب و کار خطرپذیر کارآفرینانه وابسته است. در حال حاضر نوآوری با محصولات و برندهای جدید، چالش موجود در سیستم مدیریت برند در داخل شرکت های بزرگ است که بر نتایج حاصل از کسب و کارشان تأثیر می گذارد. تصمیم گیری درباره ی رهبری یک کسب و کار خطرپذیر و شروع آن با بازدهی صفر و وجود تیمی کوچک، ممکن است به نظر یک گزینه با ریسک بالا باشد؛ با این حال، به صورت بالقوه پاداش حاصل از احتمال ایجاد برندهای مخرب در آینده و عایدی ناشی از آن برای شرکت، وجود دارد
- در قسمت سوم، سومین دسته ی کسب و کارهای خطرپذیر از استراتژی های رشد برند، مدل‌های کسب و کار جدید است را می توانید دنبال کنید…..